آیا تمرین کردن لذت بخش است ؟

تمرین کردن آیا قرار است که لذت‌بخش باشد؟
خیلی وقت‌ها ما این تصور را داریم که تمرین باید برای ما لذت‌بخش و خوشایند باشد،
و چون تمرین را انجام می‌دهیم و می‌بینیم که بیشتر عرق ریختن و زحمت دارد تا لذت، می‌گویییم اینکه اصلا نشد و ولش می‌کنیم.

مثلا هنرجویی که در حال یادگیری نواختن گیتار است،
ساعت ها باید بنشیند و گیتار را به شکل خاصی دستش بگیرد و تمرین کند.
ممکن است اصلا کمرش تیر بکشد و بدنش اذیت شود، و ممکن است برای گذاشتن انگشت‌هایش روی سیم‌ها به مشکل بخورد.
ممکن است یک نت را بارها و بارها غلط و بدصدل بزند تا در نهایت درست دربیاید.
و همه اینها موجب شود کلا عطای تمرین کردن را به لقایش ببخشد و گیتارش را گوشه اتاقش به عنوان دکور بگذارد که خاک بخورد.

اگر این سناریو برای شما هم (نه لزوما در زمینه یادگیری گیتار، بلکه هزاران زمینه دیگر،
مثلا یادگیری فروش، ایمیل مارکتنیگ، زبان جدید، برنامه‌نویسی، نوشتن کتاب،
راه‌اندازی کسب‌وکار ، سخنرانی و… ) آشناست، باید بدانید که هدف از تمرین،
“سنجش پیشرفت شما” هست؛ یعنی اینکه چقدر مهارت‌هایتان در حال بهبود و بهتر شدن است.
پس باید به تمرین اینگونه و از این دید، یعنی یک “معیار سنجش” نگاه کرد.

شما میتوانید اگر بخواهید…